Loodzware dag...

Slimme vissen bestaan.. Een keer of misschien al meerdere keren gevangen, zijn ze wijzer geworden.. Vissen die met een boog om je aas heen zwemmen.. Vissen die gewoon juist doodleuk met opzet tegen je pen aan zwemmen, om te kijken wat er gebeurt..  Vissen die uit het water naar boven kijken wat zich op de kant afspeelt... Vissen die meteen weg zijn als je voorzichtig inlegt bovenop je voerplek waar ze op dat moment zitten.. Hoe ouder hoe wijzer.. Maar ook hoe groter.. Lastig verhaal dus.. Zondag.. De vroege ochtendsessie levert niets op.. Teleurstelling alom.. Daarna een nooit eerder bevist water.. Een niet al te aantrekkelijke setting, langs een tamelijk drukke weg maar ik heb het idee heb dat er wel een aardig visje zou kunnen zwemmen. Twee voerplekken op een paar honderd meter afstand.. Op de eerste plek al snel flinke bellenplakkaten.. Twee korte tikjes op de pen die daarna heel even onder blijft.. De ervaring heeft geleerd dat niet al te snel aanslaan beter is. Dan zie ik 'm links langzaam naar boven opdoemen. Een bleke schim. De contouren van een hoog gebouwde dikzak die echt wel richtig de meter moet zijn. M'n hart klopt in m'n keel. Hij verdwijnt langzaam weer in de diepte.. Daarna niets meer..

De boilie even beroerd maar de zaak niet vertrouwd... Shit.  Had ik toch moeten aanslaan? Ik blijf nog een half uur maar hij is weg. Totale stilte.  Op plek twee helemaal niets.. Na half uur weer terug naar eerste plek. Weer bellen.. Yes!.. Hij zit er nog. Pen duikt onder.. Ik sla meteen aan nu. Mis.. Enorme boeggolf en kolken. . Ik wend me kortstondig in duidelijke taal tot de lieve heer. Stress nu.. Lijnzwemmers.. De eeuwige vloek van het penvissen. Meestal neem je het voor lief. Maar er zijn grenzen. Dertig plussers krijg je niet iedere dag voorgeschoteld. Opnieuw wat boilies op de plek en dan meteen naar huis. Zwaardere hengel met 0,30mm met rig en vast lood systeem. Met baarsdrijvertje: Toch nog wat penvis beleving.. Ik heb het in het verleden een tijdje met succes gebruikt. Het heeft z'n voordelen. Geen lijnzwemmers waar je op aan hoeft te slaan. Meer rust. Want als de baarsdrijver er snel vandoor gaat weet je dat ie er aan zit en ook meteen welke kant ie opgaat... Een dodelijk effectief systeem.. Maar ik prefereer nu eenmaal de lichte pen opzet boven die bonk lood, dus ben er al snel mee gestopt. Je wil gewoon penvissen.. Maar vandaag weer even wel lood dus... Dertig plussers verspelen op lijnzwemmers wil je niet. Na een paar uur terug. Niets te zien. Geen enkel belletje.. Het is inmiddels al wat later in de middag als ik het aas voorzichtig op de voerplek laat zakken. Het is hier een kleine anderhalve meter diep dus het drijvertje zo ver mogelijk boven het lood.. Er moet wat afstand zijn zodat je de drijver weg kan zien trekken. Nog wat boilies erbij. En ja.. Na een minuut of tien gaat ie er vandoor. Massieve weerstand. Hij draait een rondje en komt recht op me af. Hij scheert onder me door, zijn bleke contouren duidelijk zichtbaar. Het is 'm... Adrenaline. De krachtige langzame slagen van zijn staart zijn duidelijk voelbaar. Hij stoomt beheerst en gelijkmatig door en loopt mooi door de slip. Hij versneld iets en gaat links richtig de overkant.. Het schepnet ligt al in het water. In de fractie van de seconde dat ik denkt dat het lijkt gaat lukken draait ie zich om en zie ik z'n kop even boven water.  Pieuw.... Los....... Alles zit er nog aan: Te nipt gehaakt.  Wat er daarna met me gebeurt laat zich moeilijk omschrijven. Soort van shell shock.. Ik ben gesloopt.. Als ik 's nacht wakker wordt kan ik er niet meer van slapen.  

En ik dacht nog wel dat ik er aan gewend was..