 |
| Blue in Green... |
Tussen de lelievelden vlak bij de duiker. Imposant... En oud ongetwijfeld... En dus wijs geworden..
Met een mooie duiker als schuilplaats voor overdag. Aan de andere kant geen lelies. Ik lok hem eruit met verkruimelde en hele boilies... Veel bellen met tussenpozen; Ik zie hem heel even: Het is 'm...
Hij zwemt rondjes om de zaak goed te verkennen en intussen alleen de kleinste voedseldeeltjes op te nemen.. Om vervolgens een poosje weg te blijven.. Het wordt donkerder en ik kan hem daarna nét niet goed meer zien.. Nog wel even de zuigbewegingen van de bleke bek die los van de vis rond lijkt te zweven... De pen had intussen nog niet de juiste signalen gegeven om trefzeker aan te kunnen slaan: Veel beroering, tikjes, opstekertje en even mee genomen worden... De angst om te missen op een lijnzwemmer zit inmiddels diep... Dan langere tijd geen vis meer te bekennen....Toch te lang gewacht weer ? Bijvoeren.. En ja..hij is meteen terug... Voor de kruimels dus... En dan weet je het eigenlijk al..
Toch wacht ik, ondanks de nu snel opkomende schemering... Ik heb niet veel vistijd dezer dagen en hoop maar dat hij toch zal bezwijken voor de boilie... Gekloot in het donker... Ik heb er een hekel aan... De vermeende stofzuigbeet komt sneller dan verwacht.... Ik sla aan en de hengel staat krom... Heel even... Dan de bekende onderwaterexplosie gevolgd door de zee van bellen..
Was ik toch maar naar huis gegaan...