De penhengel werd de laatste twee jaar niet of nauwelijks aangeraakt. Maar de polder in het voorjaar, zeker in de vroege ochtend, blijft nu eenmaal te mooi om links te laten liggen. Dus vanochtend maar weer eens op pad, naar een water hier niet ver vandaan wat zich goed leent voor stalken, want voerplekken werken in het voorjaar toch minder. Er was genoeg vis te zien, maar vangen is een ander ding. Ach ja.. je kent het al jaren.. De vis is of meteen weg, of laat het aas voor wat het is. Ik stond op het punt naar huis te gaan toen er ineens een meter of tien verderop een grote bruisplek opdook. De bodem werd driftig omgeploegd en de tijgernoot werd door deze klokgave schub meteen gretig mee naar binnen geslurp.. Yes.!
