 | |
| Paradijsje.... |
 | |
| Rustende fotograaf.. |
Als poldervisser hoop je op 30 plussers en metersnoeken, maar mijn grootste vis tot nu toe was toch van een andere orde....Tijdens onze huwelijksreis, al weer meer dan 20 jaar geleden,
maakten mijn kersverse echtgenote Annette & ik een uitstapje naar Phi Phi Islands in Thailand. Een echt paradijsje...Het eerste wat we ondernamen was een vistocht op zee in zo'n prachtige traditionele houten prauw. En dat werd een avontuur a la Ernest Hemmingway himself .....We voeren die dag rond 9:00u uit samen met een andere boot met een Engels echtpaar, en bereikten na een uur varen een rif waar zich o.m. barracuda's & zeilvissen op zouden moeten houden. De uitrusting bestond uit een boothengel, met een echte
katrol als startoog, en een reel waarop honderden meters nylon gespoeld zat van pak 'm beet 40/50 100ste. Als tuigage een staalkabel met enkele haak, beaasd met een levende soort witvis van een cm of 30. En..... er werd met de pen gevist ! Niet met een fraaie dobber, maar met een reep piepschuim, uit een ijsbox gescheurd, welke als
drijver fungeerde.. De afstelling bedroeg niet meer dan een meter of 3, 
wat het gezien de diepte bijna tot een soort oppervlaktevisserij maakte. De schipper liet de boot gewoon afdrijven, en op actie hoefde niet lang gewacht te worden
want de Engelsman, die een meter of 100 bij ons vandaan lag, had er al vrij snel een te pakken...Deze Istiophorus platypterus is een zeer spectaculaire zwemmer die bij het jagen snelheden van over de 100 km p/u kan halen, en na gehaakt te zijn regelmatig in zijn geheel uit het water springt... Dit was wel even wat anders dan een poldersnoek !...De Engelsman ving er vroeg in de middag nog een, terwijl na 3 uur vissen de boot bij ons nog steeds leeg was....De nationale trots was dus in het geding.....De vistrip zou gelukkig nog tot het einde van de middag duren, en rond een uur of 3 meldde zich waarachtig de eerste vis.. | |
| Geluksvis..... |
Dit was ,na later zou blijken, de "kleinste" van die dag, welke door de schipper met een gaf in een routinebeweging soepel de boot in werd geslingerd. Daarna haakten we een barracuda die helaas vlak onder de boot los schoot. De Engelse boot was intussen van ons afgedreven en vrijwel uit het zicht verdwenen. En toen gebeurde het...De slip begon te gieren en het was meteen duidelijk dat het hier om een grotere ging.... Ik vergeet nooit de weerstand op de hengel en lijn, en de kracht die nodig was om de vis echt binnen te moeten takelen, waarbij de boot af en toe flink overhelde. De cone van de hengel wordt hierbij in een buikgordel geplaatst om een scharnierpunt te hebben om te kunnen "halen". De dril duurde ongeveer 20 minuten, en de vis was van een zodanig formaat dat de schipper nu wel wat hulp nodig had om 'm de boot in te krijgen... Eenmaal in de boot was te zien hoe de vissen snel stierven waarbij hun schitterende blauwe glans langzaam vervaagde. Triest, maar geen ontkomen aan....Van terugzetten is in Thailand echt geen sprake en gevangen exemplaren worden op Phi Phi Islands door de visser "verkocht" aan de lokale viswinkel: De visser & schipper krijgen dan beide hun deel: Niet veel; Maar een leuk ritueel...: We konden er een paar extra biertjes van nemen die avond......Want de Hollandse eer werd die dag hoog gehouden. We vingen later nog een middelgroot exemplaar, en bij aankomst bleek de al gearriveerde Brit na die eerste 2 niets meer gevangen te hebben.... Met 28 Kilo bij een lengte van meer dan 2,5 meter was onze vis ook nog eens de grootste......wat een geluk die dag...... En het geluk bleef......Want wat ik verder ook allemaal nog mag vangen in mijn leven: Hiernaast staat gewoon mijn grootste geluksvis die ik ooit aan de haak heb geslagen...In het midden op de foto wel te verstaan....
