Met mate nog.....

De polderpracht blijft gelukkig altijd.....

Het penvisvirus lijkt me nog niet aangestoken te hebben dit voorjaar...Voor het eerst sinds vele jaren... Een vreemde gewaarwording... Het verloren gaan van het mooiste water en de aanhoudende kou zijn zeker van invloed, maar voorheen zou dit me toch niet weerhouden hebben om medio april al volop op karperjacht te zijn.. Dat ik überhaupt de polder nog intrek komt meer door de wonderschone sfeer van weidepracht in het vroege ochtendlicht, dan de drang om karper te vangen. De hengel is pas sinds twee weken opgetuigd, waarbij twee korte sessies al wel een visje opleverde, waaronder het kleintje op de foto.. Dit schubje komt trouwens uit het inmiddels vertrouwde penparadijs, en is een opmerkelijke vangst omdat ik hier nog nooit een vis onder de 16 pond ving... Echt kleine karpertjes vang je trouwens bijna niet.. Dit schijnt door predatie de komen waarbij cyprinus een makkelijkere prooi is voor snoek dan andere vissoorten.. Een geluksvogel dus dit kleintje...
En de jacht naar grote jongens....? 
Ach, het komt wel weer.....