Bruut...

Binnen een half uur verspeel ik m'n twee Ondexen aan wat vermoedelijk op de bodem liggend houtwerk is.. Ik viste hier al eerder wat van op, krioelend van allerhande onderwater leven.. Maar deze spinners zijn nu eenmaal wat zwaarder uitgevoerd waardoor je vaker aan de grond vast zit en vandaag is het dan ook twee keer pech hebben.. Dus weer de Diamond, want dat is het enige wat ik nog op zak heb. Maar hoeveel beter vist dit ultra lichte spinnertje toch.. Het blad is zodanig van vorm dat het meer naar buiten uitslaat, en meer weerstand genereert, zodat je hem veel langzamer binnen kan draaien.. De spinner zit

daardoor ook langer in het water, waardoor je minder vaak in hoeft te gooien 
en meer kans maakt op vis, en... je zit dus bijna nooit op de bodem.. Ik heb me alleen wél voorgenomen om bij de eerste de

Zwaarlijvige bruut...

beste aanbeet meteen een flinke ruk te geven waardoor de haak, mocht deze weer aan de andere kant aan de buitenzijde zitten, meteen naar binnen toe goed in de kaak vastgezet wordt... Maar dit lichte spul heeft ook z'n nadeel, want de harde wind staat vandaag recht op mijn favoriete kant van het kanaal, en ver genoeg inwerpen is dan een hele opgaaf.. Dus probeer ik de overzijde... De spinner laat zich lekker meenemen en moet zelfs afgestopt worden om niet op de overkant terecht te komen.. Leuk allemaal, maar het enige wat het tot nu toe oplevert zijn dus de twee verloren Ondexen.. Dan toch maar weer naar de andere kant, want daar gebeurde het tenslotte allemaal..  Het werpen valt niet mee, maar tussen de windvlagen door lukt het net. Ik pak als eerste het gedeelte waar ik afgelopen keer de grote jongen verspeelde, want snoek heeft nu eenmaal zijn favoriete plekken. De extra ruk blijkt niet nodig vandaag... En mijn idee dat grote exemplaren minder kopschudden wordt ook meteen teniet gedaan, want al na een paar inworpen heb ik ineens een zwaar en woest vechtend monster aan de lijn, dat meteen heftig met zijn grote kop links en rechts heen en weer blijft slaan.. Een echte dikzak...

En wat een ongehoorde bruut is dit.. Ook deze vis sloeg kort bij de kant toe, maar in plaats van de diepte in te gaan, lijkt ie zich juist úit het water te willen richten en gaat hoog aan de oppervlakte als

Het einde van het snoekseizoen nadert...

een wilde te keer.. Ik reken dan ook meteen op een losschieter, maar deze oersterke wildebras blijft aan de lijn en wordt gelukkig naar verloop van tijd rustig.. De kant is hier nogal hoog dus sleep ik 'm voorzichtig een meter of dertig terug naar een lager gedeelte waar ik 'm beter kan pakken..  De vis is eindelijk moegestreden en ik heb meteen een goeie kieuwgreep. Deze zwaargewicht laat zich vervolgens zelfs mak als een lammetje uit het water hijsen en in alle rust op het gras neer vleien.. En de haaktheorie klopt echt. Want deze zit wéér van buiten naar binnen geprikt.. De achtennegentig centimeter lange vetzak is niet de langste, maar wel de zwaarste van de vijf gevangen megavissen hier.. In vijf sessies.. Allemaal aan een minispinnertje... Absurd gewoon.. En een fantastische seizoensafsluiting want er zal de laatste twee weekenden niet meer gevist gaan worden.. Maar dat maakt dit jaar dus niet meer uit...

Show....

Tot ver naar achter openklappende kaken met kijkgaten..

Aan de buitenkant dus weer...

De snoeksensatie kent zijn weerga niet deze dagen.. Deze zaterdag  werd ik getrakteerd op een echt fantastische show door deze knoert die al aardig op weg was naar de meter... Dergelijke vissen associeer je met diep water, maar ook deze giganten kunnen dus vlak aan de oppervlakte toeslaan, heel dicht onder de hengeltop... En dat is echt het summum.. Ik beviste het kanaal vandaag in gedeeltes waar ik nog niet eerder geweest was en de activiteit was hier minder dan op de vertrouwde stekken. Ik had al wel een losser te pakken, maar dit begint inmiddels te wennen.. En.... Ik heb na vandaag enig inzicht over de oorzaak, want ik zag het live gebeuren.... Er was al een vermoeden, en het werd vandaag dus bevestigd.. De meeste van de gevangen grotere exemplaren zaten n.l. aan de buitenkant van de bek gehaakt, en ook de vis van vandaag was hierop geen uitzondering.. Hapten deze rovers er dan steeds net naast? Nee.. Wat er gebeurt is dat de snoek het draaiende blad en de fel rode entourage rond de haak aanziet voor de staart van zijn prooi, maar deze zijwaarts bij de kop wil grijpen, want dan werkt ie 'm makkelijker naar binnen... Hij mikt dus op het gedeelte bovenin de spinner, in ieder geval boven de haak.. Die dus

De enige échte showman van de dag....

niet in z'n bek zit op het moment van happen, maar er net buiten, met de punt(en) naar zijn kaak toe gericht, waarbij de onderlijn dus dwars door zijn bek loopt.. Vanmiddag was dit dus, mede dankzij het heldere water en de felle zon, prachtig te zien toen deze bullebak ineens rechts achter de spinner opdook om deze in een pijlsnel genomen ommezwaai van de zijkant te grijpen. Hierbij was ook zichtbaar hoe zijn machtige kaken in een vloeiende beweging open en dicht gingen.. Veel mooier wordt het niet... En omdat bij het landen van een dergelijke kanjer de beide partijen dus nogal gehavend uit de strijd kunnen komen, onthaakte ik deze showman dit keer veilig in het water...

Pike fighting......

Zware bewolking en bijna geen wind; Perfect weer voor de snoek, en al helemaal voor de lichte spinghengel. Ik heb niet veel tijd deze zaterdag dus een lange zwerftocht door de polder zit er niet in.. Het wordt toch weer het kanaal vandaag.... Het waterpeil is wat gezakt en het valt meteen op hoe helder het water hier eigenlijk is, want langs de kant is nu de bodem zichtbaar. En dat is een goede zaak bij het spinneren... En dus is het na een paar inworpen al weer raak... Een klein tikje en meteen een bewegende hengeltop door een langzaam weg zwemmende vis... En wéér een

Meer wol dan wat anders..

grote.... Hij blijft wat bij de kant hangen en draait een rondje.. Ik durf nauwelijks kracht uit te oefenen en zet meteen de slip een stuk losser, doodsbang als ik ben dat hij los zal schieten. Zoals de vorige keer bij de andere brug.. En de laatste twee grote snoeken die ik hier wél op de kant kreeg waren beide nog net in het scharnierende zijdeel van de kaak gehaakt; Bij de meter plusser zat de haak er weliswaar doorheen geprikt, maar zeer nipt. Bij de net geen meter zat de haak zelfs aan de buitenkant door de huid, met ook bijzonder weinig houvast.. Dus besluit ik het het heel rustig aan te gaan doen.. Maar het wordt al snel duidelijk dat ik deze knoepert daar niet het water mee uit ga krijgen.... Ik krijg de vis niet naar boven en hij blijft gewoon steeds weg zwemmen.. En de afstand wordt ook steeds groter.. Dus moet de slip wel vaster.. Ik doe dit beetje bij beetje, en laat 'm rondjes zwemmen in de hoop dat ie vanzelf moe wordt en zal stopen met

Bloedbad...

runs maken.. De zenuwen gieren door m'n hele lijf... Maar hij blijft stug doorzwemmen en ik krijg 'm niet naar de oppervlakte.. De slip zal dus nóg vaster moeten... Ik hou 'm nu wat dichterbij en omdat de vis er intussen toch wel een minuut of tien aan zal zitten en deze grote exemplaren minder te lijken te kopschudden, begin ik er steeds meer vertrouwen in te krijgen... Ik draai steeds ietsje meer binnen en haal de hengel daarbij zo subtiel mogelijk naar me toe... ploink... Los...... Een vertwijfelde wanhoopskreet... De ontreddering is groot.... De andere stekken leveren niets op en het gevoel van teleurstelling en totale machteloosheid in de uren hierna laat zich nauwelijks omschrijven.. Zondag is het een koude en heldere dag met noordenwind, wat nou niet het beste snoekweer is, maar ja.. ik moest weer terug natuurlijk... En omdat het beeld van nipt gehaakte en los schietende metersnoeken me blijft achtervolgen, ben ik vandaag gewapend met een aantal kleinste maat Rappala's met dubbele dreg.. Maar ondanks de fantastische actie van deze gelede plugjes, die prima te gebruiken zijn aan de lichte acht grammer, krijg ik echter geen enkele aanbeet... Het zat er in natuurlijk met deze felle zon en snijdende noordenwind... Die het er sowieso niet beter op maakt, want de handschoenen zonder vingertoppen heb ik thuis gelaten en m'n handen zijn intussen al door en door verkleumd en gevoelloos.. En ik weet gewoon: Dit wordt echt niks.. Huiswaarts dan maar denk ik... Maar ik kan gewoon niet stoppen.. Dus besluit ik nog even door te gaan en verwissel de plug voor de allerkleinste Ondex met dreg, voor een laatste poging.. Dit verzwaarde en supersnel draaiende spinnetje vist wat gevoelloos en is niet mijn favoriet.. Mede door de relatief zware dreg waardoor je in de polder al snel de bodem raakt... Maar deze Ondex wordt toch écht de held van de dag.... Al na een paar worpen een keiharde ruk een meter of vier uit de kant, en ik kan al snel een prachtig getekende geel gespikkelde vechtjas aan het werk zien: Een stevige gedrongen en hoog gebouwde vis van een centimeter of tachtig... Maar ook deze vis is

Plusser...!

nipt aan de zijkant van de kaak gehaakt, dus voorzichtigheid blijft geboden.. Maar hij blijft er aan.. Ik krijg 'm tegen de kant maar wordt dan te laat geconfronteerd met een onverwacht probleem: Bij de eerste de beste zwieper van deze krachtpatser blijkt namelijk dat ik gewoon totaal geen kracht in m'n hand meer heb en hij weet in een één ruk aan zowel mijn gevoelloze greep als de spinner te ontkomen.. En daar sta je dan weer... Ontgoocheld en met lege handen... Maar de kater blijft uit dit keer... Want ik heb in ieder geval een schitterende vis kunnen aanschouwen, en dit weer speelt dus kennelijk toch geen rol vandaag.... Dus ga ik gewoon door... Ik weet nu dat ik rekening moet houden met een verzwakte hand en vertrouw maar op een goede afloop.. Vijftig meter verder gebeurt het dan toch: De inmiddels onmiskenbare aanbeet van een grote snoek, die er meteen stevig vandoor gaat..  Maar het kleine spinnertje doet zijn werk, want ook deze vis blijft er aan en ik knijp mijn vingers tot het uiterste vast in zijn kaak en sleur 'm in één vloeiende beweging op de kant.. Waar vervolgens het echte gevecht begint, want de vis is echt beresterk en al draaiend en kopschuddend voel ik dat zijn tanden overal blijven haken in mijn inmiddels door de kou verdoofde hand.. Dus niet dat dit echt pijn doet, maar een bloedbad is het wel... Maar dit maakt verder niet meer uit.. Het zit er op voor vandaag.. En mijn geluk kan weer niet op.. De vis meet één meter en één centimeter.... Wat een ongelofelijk snoekwater is dit... En dus kan ik alsnog in volle euforie naar huis.. Maar ben hier wel snel weer terug, schat ik zo... Mét de Ondex...