Bruut...

Binnen een half uur verspeel ik m'n twee Ondexen aan wat vermoedelijk op de bodem liggend houtwerk is.. Ik viste hier al eerder wat van op, krioelend van allerhande onderwater leven.. Maar deze spinners zijn nu eenmaal wat zwaarder uitgevoerd waardoor je vaker aan de grond vast zit en vandaag is het dan ook twee keer pech hebben.. Dus weer de Diamond, want dat is het enige wat ik nog op zak heb. Maar hoeveel beter vist dit ultra lichte spinnertje toch.. Het blad is zodanig van vorm dat het meer naar buiten uitslaat, en meer weerstand genereert, zodat je hem veel langzamer binnen kan draaien.. De spinner zit

daardoor ook langer in het water, waardoor je minder vaak in hoeft te gooien 
en meer kans maakt op vis, en... je zit dus bijna nooit op de bodem.. Ik heb me alleen wél voorgenomen om bij de eerste de

Zwaarlijvige bruut...

beste aanbeet meteen een flinke ruk te geven waardoor de haak, mocht deze weer aan de andere kant aan de buitenzijde zitten, meteen naar binnen toe goed in de kaak vastgezet wordt... Maar dit lichte spul heeft ook z'n nadeel, want de harde wind staat vandaag recht op mijn favoriete kant van het kanaal, en ver genoeg inwerpen is dan een hele opgaaf.. Dus probeer ik de overzijde... De spinner laat zich lekker meenemen en moet zelfs afgestopt worden om niet op de overkant terecht te komen.. Leuk allemaal, maar het enige wat het tot nu toe oplevert zijn dus de twee verloren Ondexen.. Dan toch maar weer naar de andere kant, want daar gebeurde het tenslotte allemaal..  Het werpen valt niet mee, maar tussen de windvlagen door lukt het net. Ik pak als eerste het gedeelte waar ik afgelopen keer de grote jongen verspeelde, want snoek heeft nu eenmaal zijn favoriete plekken. De extra ruk blijkt niet nodig vandaag... En mijn idee dat grote exemplaren minder kopschudden wordt ook meteen teniet gedaan, want al na een paar inworpen heb ik ineens een zwaar en woest vechtend monster aan de lijn, dat meteen heftig met zijn grote kop links en rechts heen en weer blijft slaan.. Een echte dikzak...

En wat een ongehoorde bruut is dit.. Ook deze vis sloeg kort bij de kant toe, maar in plaats van de diepte in te gaan, lijkt ie zich juist úit het water te willen richten en gaat hoog aan de oppervlakte als

Het einde van het snoekseizoen nadert...

een wilde te keer.. Ik reken dan ook meteen op een losschieter, maar deze oersterke wildebras blijft aan de lijn en wordt gelukkig naar verloop van tijd rustig.. De kant is hier nogal hoog dus sleep ik 'm voorzichtig een meter of dertig terug naar een lager gedeelte waar ik 'm beter kan pakken..  De vis is eindelijk moegestreden en ik heb meteen een goeie kieuwgreep. Deze zwaargewicht laat zich vervolgens zelfs mak als een lammetje uit het water hijsen en in alle rust op het gras neer vleien.. En de haaktheorie klopt echt. Want deze zit wéér van buiten naar binnen geprikt.. De achtennegentig centimeter lange vetzak is niet de langste, maar wel de zwaarste van de vijf gevangen megavissen hier.. In vijf sessies.. Allemaal aan een minispinnertje... Absurd gewoon.. En een fantastische seizoensafsluiting want er zal de laatste twee weekenden niet meer gevist gaan worden.. Maar dat maakt dit jaar dus niet meer uit...