Pike fighting......

Zware bewolking en bijna geen wind; Perfect weer voor de snoek, en al helemaal voor de lichte spinghengel. Ik heb niet veel tijd deze zaterdag dus een lange zwerftocht door de polder zit er niet in.. Het wordt toch weer het kanaal vandaag.... 
Het waterpeil is wat gezakt en het valt meteen op hoe helder het water hier eigenlijk is, want langs de kant is nu de bodem zichtbaar. En dat is een goede zaak bij het spinneren... En dus is het na een paar inworpen al weer raak... Een klein tikje en meteen een bewegende hengeltop door een langzaam weg zwemmende vis... En wéér een

Meer wol dan wat anders..

grote.... Hij blijft wat bij de kant hangen en draait een rondje.. Ik durf nauwelijks kracht uit te oefenen en zet meteen de slip een stuk losser, doodsbang als ik ben dat hij los zal schieten. Zoals de vorige keer bij de andere brug.. En de laatste twee grote snoeken die ik hier wél op de kant kreeg waren beide nog net in het scharnierende zijdeel van de kaak gehaakt; Bij de meter plusser zat de haak er weliswaar doorheen geprikt, maar zeer nipt. Bij de net geen meter zat de haak zelfs aan de buitenkant door de huid, met ook bijzonder weinig houvast.. Dus besluit ik het het heel rustig aan te gaan doen.. Maar het wordt al snel duidelijk dat ik deze knoepert daar niet het water mee uit ga krijgen.... Ik krijg de vis niet naar boven en hij blijft gewoon steeds weg zwemmen.. En de afstand wordt ook steeds groter.. Dus moet de slip wel vaster.. Ik doe dit beetje bij beetje, en laat 'm rondjes zwemmen in de hoop dat ie vanzelf moe wordt en zal stopen met

Bloedbad...

runs maken.. De zenuwen gieren door m'n hele lijf... Maar hij blijft stug doorzwemmen en ik krijg 'm niet naar de oppervlakte.. De slip zal dus nóg vaster moeten... 
Ik hou 'm nu wat dichterbij en omdat de vis er intussen toch wel een minuut of tien aan zal zitten en deze grote exemplaren minder te lijken te kopschudden, begin ik er steeds meer vertrouwen in te krijgen... Ik draai steeds ietsje meer binnen en haal de hengel daarbij zo subtiel mogelijk naar me toe... ploink... Los...... Een vertwijfelde wanhoopskreet... De ontreddering is groot.... De andere stekken leveren niets op en het gevoel van teleurstelling en totale machteloosheid in de uren hierna laat zich nauwelijks omschrijven.. Zondag is het een koude en heldere dag met noordenwind, wat nou niet het beste snoekweer is, maar ja.. ik moest weer terug natuurlijk... En omdat het beeld van nipt gehaakte en los schietende metersnoeken me blijft achtervolgen, ben ik vandaag gewapend met een aantal kleinste maat Rappala's met dubbele dreg.. 
Maar ondanks de fantastische actie van deze gelede plugjes, die prima te gebruiken zijn aan de lichte acht grammer, krijg ik echter geen enkele aanbeet... Het zat er in natuurlijk met deze felle zon en snijdende noordenwind... Die het er sowieso niet beter op maakt, want de handschoenen zonder vingertoppen heb ik thuis gelaten en m'n handen zijn intussen al door en door verkleumd en gevoelloos.. En ik weet gewoon: Dit wordt echt niks.. Huiswaarts dan maar denk ik... Maar ik kan gewoon niet stoppen.. Dus besluit ik nog even door te gaan en verwissel de plug voor de allerkleinste Ondex met dreg, voor een laatste poging.. Dit verzwaarde en supersnel draaiende spinnetje vist wat gevoelloos en is niet mijn favoriet.. Mede door de relatief zware dreg waardoor je in de polder al snel de bodem raakt... Maar deze Ondex wordt toch écht de held van de dag.... Al na een paar worpen een keiharde ruk een meter of vier uit de kant, en ik kan al snel een prachtig getekende geel gespikkelde vechtjas aan het werk zien: Een stevige gedrongen en hoog gebouwde vis van een centimeter of tachtig... Maar ook deze vis is

Plusser...!

nipt aan de zijkant van de kaak gehaakt, dus voorzichtigheid blijft geboden.. Maar hij blijft er aan.. Ik krijg 'm tegen de kant maar wordt dan te laat geconfronteerd met een onverwacht probleem: 
Bij de eerste de beste zwieper van deze krachtpatser blijkt namelijk dat ik gewoon totaal geen kracht in m'n hand meer heb en hij weet in een één ruk aan zowel mijn gevoelloze greep als de spinner te ontkomen.. En daar sta je dan weer... Ontgoocheld en met lege handen... Maar de kater blijft uit dit keer... Want ik heb in ieder geval een schitterende vis kunnen aanschouwen, en dit weer speelt dus kennelijk toch geen rol vandaag....
Dus ga ik gewoon door... Ik weet nu dat ik rekening moet houden met een verzwakte hand en vertrouw maar op een goede afloop.. Vijftig meter verder gebeurt het dan toch: De inmiddels onmiskenbare aanbeet van een grote snoek, die er meteen stevig vandoor gaat..  Maar het kleine spinnertje doet zijn werk, want ook deze vis blijft er aan en ik knijp mijn vingers tot het uiterste vast in zijn kaak en sleur 'm in één vloeiende beweging op de kant.. Waar vervolgens het echte gevecht begint, want de vis is echt beresterk en al draaiend en kopschuddend voel ik dat zijn tanden overal blijven haken in mijn inmiddels door de kou verdoofde hand.. Dus niet dat dit echt pijn doet, maar een bloedbad is het wel... Maar dit maakt verder niet meer uit.. Het zit er op voor vandaag.. En mijn geluk kan weer niet op.. De vis meet één meter en één centimeter.... Wat een ongelofelijk snoekwater is dit... En dus kan ik alsnog in volle euforie naar huis..
Maar ben hier wel snel weer terug, schat ik zo... Mét de Ondex...