Zonnevis..

Het gemaal stond aan en het stuitje moest ruim een halve meter omhoog om de pen boven water te houden.  De vroege ochtend had hier niets opgeleverd, maar oktober leent zich prima voor het vissen overdag, dus toch nog maar even terug gegaan rond het middaguur. Er komt voortdurend drijfmateriaal mee aan de oppervlakte; takjes, bladeren, riet afval etc. en de pen wordt continue meegenomen, of gaat bij met minste geringste onder. Altijd lastig zo'n stroming. Toch is de aanbeet goed te herkennen. Hij gaat er meteen als een pijl uit een boog vandoor, met de stroom mee, en zit in een mum van tijd een meter of dertig verderop. Het terughalen duurt even, want deze eerste vis sinds lange tijd uit dit vertrouwde water is meteen een flinke jongen, dus de voldoening is groot op deze zonnige najaar dag.