De drang naar het pennen is minder, maar ik was vanmorgen ineens vroeg wakker dus toch maar weer eens gegaan... En vroeg in het voorjaar en vroeg in de ochtend betekent: Stalken...Want er was ook weinig wind. Alles draait namelijk om scherpe observatie van het wateroppervlak bij deze vorm van penvissen. De ervaring leert dat als wateren in het vroege seizoen steeds voedselrijker worden, voerplekken minder goed werken. Spontaan los aangeboden aas wordt dan soms wel opgeslurpt. Dus moet je de vis lokaliseren en besluipen. Een lastige vorm van vissen, maar wel reuze spannend. Het aloude penvisparadijs, eerder omschreven in deze blog, is er geknipt voor en ik voelde me er meteen weer thuis vanmorgen.
Kleine belletjes en wat gekolk verraadden al snel aanwezigheid van deze fraaie, en beresterke, schub die pas na veel worstelen zijn imposante formaat en schoonheid prijsgaf. Mooier kon niet..
