September morning.....

Altijd weer magisch....

Lokale bewoner...

Onwelkome gast...

Polderglorie...

En dus gisteren het penparadijs weer eens bezocht. Het is een water met een eigen karakter: Lastig vooral... 's Zomers is er bijna geen karper te bekennen... Het water blijft het hele jaar door troebel en de zoetwaterkreeft heeft er inmiddels ook zijn intrede gedaan.. De karper heeft hier de gewoonte om in het voorjaar de kant af te grazen, waarbij ze van een afstandje goed te spotten zijn, maar oh zo moeilijk te benaderen. Meestal houden ze zich op aan de overkant: En dan weet je het wel: Van de 5 inworpen gooi je 2 keer niet ver genoeg en 2 keer op de kant. Voerplekken werken hier niet. Nou ja bijna niet...Want vandaag zit het mee... Ik heb 2 kleine aasplekjes gemaakt... Minder dan normaal maar ik wil er vroeg mee stoppen.. Plek 1 levert niks op, maar nog geen vijf minuten na inleggen op Plek 2 wordt de pen met een krachtige ruk kaarsrecht onder getrokken.. Een centimeter of vijftien, waarna er wat schokjes volgen... Een echte stofzuig aanbeet...Na aanslaan vertrekt de vis rustig richting de overkant en trekt de hengel half krom om daarna wat heen en weer te zwemmen.... De slip is er nog niet aan te pas geweest als het dan toch menens wordt.... Hij beukt de hengel in één klap dubbel en ik kan 'm net aan uit het tegenoverliggende lelieveld houden.. Het is hier niet dieper dan een centimeter of 70 maar ik krijg de vis amper naar boven. Moegestreden komt ie tenslotte aan de oppervlakte en na het nodige lucht happen is de strijd dan toch gestreden. Een oudere dame op de fiets is inmiddels afgestapt om het geheel van nabij te volgen...Ze kletst gezellig door terwijl ik het net op de kant til... Ze is dol enthousiast over de prachtige vis...