Out of nowhere......

Machtige polderreus...

Hier kwam ie vandaan....

en hier ging ie naartoe...

Na wederom geen enkel teken van leven bespeurd te hebben, haal ik achter het lelieveld op om naar de vierde en laatste voerplek van vanmorgen te gaan.... Maar de haak zit vast....Een vis.... Hij reageert nauwelijks en beweegt langzaam naar rechts. Op het lichaam gehaakt dus....Mezelf al verzoenend met het feit dat dit een losschieter gaat worden zet ik toch de slip bijna helemaal los, om zo veel mogelijk mee te kunnen geven waardoor hij er misschien toch aan blijft...Heel soms lukt het...

Als de vis rustig blijft en je hebt genoeg ruimte.....Hij komt langzaam op gang, maar gaat meteen richting een rij oude schoeiingspalen aan de overkant.... Gezien de ingehouden snelheid en grootte van de boeggolf is het wel duidelijk waar ik mee te maken heb...Maar ja...De slip moet hoe dan ook weer strak nu... Want de vis nadert de palen... Ik zucht al....En zet de slip vaster......Snel toenemende druk op de hengel.... Ik verwacht nu ieder moment de losschieter.... Hij heeft nog een meter of vijf naar de eerste paal... Hand op de slip en de boel vast.... Een door de wind hoog zingende lijn...De hengel buigt nu maximaal...en...de vis komt tot stilstand...! Tóch in de bek gehaakt? Het maakt niet meer uit nu.... Ik haal 'm terug en hij schiet naar het midden van het kruispunt en daarna linksom verder de hoofdtocht in..Ik heb nu door de afstand het voordeel van grotere rek op de lijn..Ik kan hem weer helemaal terughalen, en hij stoomt nu de andere sloot in...Hier is het een stuk ondieper en hij verliest snelheid. De vis blijft echter rustig rechtop doorploegen en laat zich niet boven het net dirigeren.. Pas nadat ik 'm terug gehaald heb de hoofdtocht in lukt het hem te scheppen. De haak zit keurig door de bovenlip. En het is de ultieme trofee....Want deze machtige 89cm lange polderreus weegt precies 30 pond.. Ongelofelijk hoe juist een gigant als deze er in slaagde totaal onzichtbaar te blijven, want ondanks de diepte van slechts een halve meter was er in de ca. 20 minuten die ik op deze stek vertoefde helemaal niets te zien waardoor karpers hun aanwezigheid meestal verraden in dit ondiepe water; Stof, bellen, kolken etc..... De verrassing en opvolgende euforie zijn des te groter.... Penvisbeleving in optima forma....